|
|
| Zaandam: Melancholiek en mystiek noemt de Amsterdamse kunstenaar Chriz van Jaarveld (42) zijn schilderkunst. Als gitarist van verschillende bands reisde hij naar Frankrijk, Japan, Engeland, Amerika, Canada en Israel. In oktober 1998 zwoer hij dat nomadische, voornamelijk muzikale, bestaan af. Sindsdien wijdt hij zich volledig aan het schilderen. Zijn kleurrijke werk is nog tot en met 8 augustus in cafe Batavia te Wormerveer te zien. |
foto Bart Homburg |
|
Millenium |
Kijk dit werk, "Millennium", was nog nat toen ik het hier ophing. Op dit moment is het een van mijn favoriete werken. Dat is vaak zo met het werk dat ik het laatst voltooid heb. Die titel heb ik niet vantevoren bedacht. Die ontstaat gewoon terwijl ik bezig ben aan een schilderij.. Net als de vormen. Op een bepaald ogenblik weet ik gewoon dat er ergens een ronde vorm moet komen, of een kop, of een dier. Dat word gedicteerd, door je onderbewustzijn of door iets van bovenaf. Ik ben zelf ook altijd heel benieuwd hoe een schilderij zich ontwikkelt. Die duikershelm in de hoek bijvoorbeeld, of die vissekom daar, hadden net zo goed een voetbal kunnen zijn. Als het maar ronde vormen zouden worden. De kop in het midden werd uiteindelijk een Jezus achtige figuur. Dat heeft met het millennium te maken. Net als die UFO- en alien-achtige vormen. Nostradamus heeft voorspeld dat er in 2000 FFO's op aarde zullen landen. |
| MELANCHOLIEK: In het gezicht van de Jezus-figuur zit een gat op de plaats van zijn rechteroog. Ik vind dat mooi, maar ik weet dat dit bij sommige mensen een soort afschuw op zal roepen. Door mijn manier van schilderen, door hele krachtige toetsen te combineren met hele vage delen, probeer ik juist de schoonheid van het droefgeestige, van weemoed of ondergang over te brengen. Het gevoel van afwijzing dat mensen in de eerste instantie misschien hebben bij het zien van mijn werk, wil ik op die manier doen 'verdampen' en het mooie van het lelijke tonen. Ik noem mijn werk tegelijk melancholiek en mystiek. Mijn schilderijen zijn een weerslag van mijn gemoeds toestand. Ze vormen een soort dagboek. Ze zitten vol symbolen die voor een deel verborgen zitten in het schilderij. Sommige vormen zijn zo vaag geschilderd dat je ze pas na enige tijd ziet. |
|
Rainbow Bridge |
Ik test dat wel eens bij vrienden. Als ze alles gelijk zien, is het niet goed. Dan moet er meer vervagen. Ik streef ernaar mensen ook na lange tijd nog te verrassen. Ik wil wel een vorm van speelsheid handhaven. Er word vaak veel te zwaar gereageerd op een schilderij. Dan wordt er gezocht naar betekenissen die er helemaal niet zijn. Ik laat heel veel over aan de fantasie van de kijker. Ik neem mijn werk wel serieus, kunst is eigenlijk het enige wat ik serieus neem, maar niet dat semi-intellectuele gedoe er omheen. Het gaat altijd om het effect van een schilderij, om de emotie dat het teweeg brengt. |
|
ERWIN MUSPER: Een paar jaar geleden zijn drie schilderijen van mij gebruikt op een cd-hoes van de band Jetland. Die hoes heeft muziekproducent Erwin Musper, bekend van zijn werkzaamheden met Van Halen, David Bowie, Scorpions en de soundtrack van de film 'Twister', toen gezien. Hij wilde een van die schilderijen dat hier ook hangt kopen. Dat wilde ik niet. Ik dacht: als dat album een succes wordt, dan word het schilderij ook meer waard. Een tijdje terug sprak ik Erwin opnieuw en toen heft hij mij uitgenodigd een maand lang bij hem thuis, in zijn villa in Ft Lauderdale in Florida te komen werken aan een persoonlijk schilderij voor hem. Dat is in april gebeurd. Ik heb een groot werk gemaakt 'Journey through the Violet and Blue'. Een werk met veel vissen, dolfijnen en nimfen, geinspireerd op de oceaan. Een andere bewonderaar van mijn werk is Willem van Kooten, ofwel Joost den Draayer. Hij heeft drie werken opgenomen in zijn collectie. Hij vind ook de verhalen die ik schrijf uniek. Ze zijn niet uitgegeven, maar hij heeft het manuscript gelezen. Hij vond ze 'enig' in de zin van nog niet eerder gedaan. Dat vond ik wel een compliment uit de mond van een neerlandicus. Hij stelde voor dat ik die verhalen zou verfilmen, want dat ik film ook, maar dat doe ik nu niet. Ik vind schilderen momenteel het belangrijkst. Het is nu bijna zo: een dag niet geschilderd, is een dag niet geleefd. |
